22/12/08

Entrega de premios do I Concurso de Nanocontos

Aproveitando a entrega das notas ós alumnos, o Equipo de Biblioteca quixo rematar este primeiro trimestre co acto, tamén de entrega, dos tres premios do I Concurso de Nanocontos. Como lembraredes, tratábase de crear relatos de extensión limitada a 100 palabras como máximo.
Os membros do xurado, todos eles pertencentes ó Equipo, fallaran xa os gañadores, mais decidiran non abrir os sobres que contiñan a identidade dos autores dos relatos. Pretendían aumentar a sorpresa dos asistentes, dos premiados, e tamén deles mesmos.
E sorpresa houbo, e máis da que se agardaba. Pero vamos por partes, como diría Jack o Destripador.

Os presentadores, Mónica Souto e Paco Vázquez, introduciron o acto salientando a participación, que chegou ata un 12% da matrícula (non demasiado pouco para unha primeira edición), e citando algúns argumentos de relatos concursantes.
Logo de abrirse o primeiro sobre, correspondente ó terceiro premio, resultou gañador Mario Martínez Lago, quen obtivo un exemplar do famoso comic 300, de Frank Miller.

O segundo premio foi para Libertad Romero, quen recibiu un reproductor mp3.

E cando se desvelou a identidade do gañador, resultou ser... un profesor. O xurado, paralizado nun primeiro momento, reuniuse de forma espontánea, ante o público, e decidiu declarar deserto o primeiro premio (un reproductor mp4). A razón é que, aínda que non se especificaba nas bases, o concurso, como debía resultar evidente para todos, ía dirixido ós alumnos, xa que un dos obxectivos básicos do Equipo de Biblioteca é favorecer a partipación dos rapaces en actividades creativas. Polo tanto, á volta destas vacacións volveremos convocar o concurso para outorgar o primeiro premio, e xa desde agora especificamos que só poden participar alumnos de calquera sexo, con exclusión dos xa premiados (Mario Martínez e Libertad Romero). ¿Queda claro?

16/12/08

Entrega de Premios ós Mellores NANOCONTOS




5/12/08

Eros (II)

Onte, no segundo recreo (12:10 a 12:30), tivo lugar a segunda e derradeira sesión da serie Lecturas en Vivo, dedicada a un fragmento do diálogo O Banquete de Platón. Por iniciativa do profesor de Filosofía Emliano Morenza (tamén membro do Equipo de Biblioteca), catro alumnos de 2º de Bacharelato escenificaron unha pasaxe do devandito diálogo, interpretando os papeis dos personaxes que Platón fixo protagonistas do diálogo: Agatón, Alcibíades, Erixímaco e Sócrates. O coordinador do Equipo de Biblioteca, Alfonso Blanco, preparou a escenografía e actuou de narrador.
O que pretendiamos, coma sempre, era achegar textos a un público de alumnos e profesores, para lembrarlles que a lectura é a base da nosa formación, e que hai multitude de libros, mesmo escritos hai máis de 2.000 anos, agardando por nós para proporcionarnos aprendizaxe e pracer (prodesse et delectare, como dicía, hai tamén 20 séculos, o poeta latino Horacio).
Velaquí as fotografías desta segunda xornada. Á volta delas seguímosvos falando.

Na foto enriba podedes ver, de esquerda a dereita, a Alfonso Blanco (Coordinación de Biblioteca, escenografía e narración), Ana Martínez (Agatón, anfitrión do simposio), Matías Cantorna (o político e xeneral Alcibíades), Mario Martínez (o filósofo Sócrates), María R. Fiuza (o médico Erixímaco) e Emiliano Morenza (autor da iniciativa).

Unha vez máis, o Equipo de Biblioteca quere dar as gracias a todo o público asistente e lembra a todos, alumnos e profesores, que poden, mesmo deben, animarse a contactar por nós para levar a cabo experiencias deste tipo. Como diciamos noutra ocasión:

VOSA É A PALABRA

VOSA É A VOZ

VOSA É ESTA BIBLIOTECA

3/12/08

Eros (I)

Hoxe, no 2º recreo, tivo lugar a primeira (de dúas) sesións de lectura dun fragmento do diálogo O banquete de Platón.
O acto, de novo nun ambiente esssspecccialll, rematou cun verdadeiro suspense, xa que o político e militar Alcibíades, deliberadamente, non revelou se a súa estratexia de achegamento erótico ó mestre e filósofo Sócrates rematou con éxito. Mañá, á mesma hora, volveremos viaxar á Atenas do s. V a.C. para coñecer o desenlace deste conflicto amoroso.
¡Non o esquezades!: Mañá ás 12:10 na Biblioteca.





28/11/08

Lecturas en Vivo (II): PLATÓN


Continuamos coa serie de Lecturas en Vivo. Nesta ocasión, por iniciativa do profesor Emiliano Morenza (tamén membro do Equipo de Biblioteca), a vindeira semana uns alumnos de 2º de Bacharelato escenificarán un pequeno fragmento do diálogo O banquete, de Platón. Estades todos convidados.

27/11/08

Novidades Novembro (III)




Este manual évos unha ferramenta útil a alumnos e profesores para adquirir coñecementos propios da actividade físico-deportiva: conceptos básicos de anatomía, ou como realizar un quentamento, ou como se poden traballar os fundamentos básicos dun deporte, con propostas de exercicios. Ademais, inclúe CD-ROM.






Miguelanxo Prado, debuxante e guionista de comics apreciado, entre outros, por Steven Spielberg, pon en xogo a súa imaxinación e a súa capacidade plástica ó servicio dunha historia que ilustra unha serie de conductas típicas de moitos galegos, e que teñen que ver cunha certa obsesión pola propiedade inmobiliaria, tema tan de moda nos últimos anos na nosa sociedade. O propio autor tivo a xentileza de dedicarnos este exemplar.




Estes tres volumes titulados en conxunto ¿Sabes quién? constitúen un acceso rápido a coñecementos puntuais de cultura xeral. A fórmula consiste nunha serie de preguntas tipo ¿Sabes quién compuso la sinfonía más famosa de la historia de la música?, que de seguido son contestadas de xeito breve e acompañadas de ilustracións en cor. Inclúe, para non perdérmonos, un índice alfabético dos personaxes históricos que se citan.

Novidades Novembro (II)





A colección “Que me dis de...” da editorial Nova Galicia pasa revista a unha serie de contidos importantes para medrarmos en conductas sas para nós mesmos, os demáis e o noso entorno. Son libros con abondosas ilustracións e textos breves, que se prestan tanto para a lectura individual como para o traballo na aula sobre temas como os estados de ánimo, os dereitos humanos, a alimentación e a hixiene ou o medio ambiente.






Neste mundo noso os cambios na situación política global (e, polo tanto, na Historia), están á orde do día. Por iso agradécese a edición dun libro de consulta como este, no que podemos consultar de maneira rápida calquera dato concreto que precisemos sobre aparición-desaparición de países, cambios nos réximes políticos, ou mesmo protagonistas deses procesos.

Novidades Novembro (I)



Darwin, Einstein e Chaplin.

Dous científicos e un cineasta. Tras o paso polo mundo de calquera destes tres homes, os seres humanos cambiaron a súa percepción do lugar que ocupan no Universo, ademais de aprender a se riren un pouco máis de si mesmos.
Nestes libros atoparás información áxil sobre quen foron e que supuxeron.




A editorial Lóstrego pon á túa disposición uns breviarios sobre temas moi concretos. Así, cunha lectura rápida, haste facer cos conceptos fundamentais relativos eses eidos. Por exemplo, a historia dos xudeus en Galicia, as vidas e aportacións de artistas, científicos, escritores e filósofos, o camiño de Santiago ou as relixións do mundo.

25/11/08

40 anos: tanto e tan pouco

Este ano cúmprense 40 desde a estrea da película 2001: Una odisea del espacio (2001: A Space Odyssey). O argumento e guión foron elaborados polo cineasta Stanley Kubrick e o novelista Arthur C. Clarke a partir dun relato deste último titulado The Sentinel ("O centinela"). A medida que se desenvolvía a rodaxe, o escritor ía completando unha versión novelística, que completa algúns aspectos presentados no film. Quizais iso foi o que motivou os desencontros producidos entre os dous artistas, que finalmente non tiveron maiores consecuencias.



Tanto a película como a novela propoñen unha reflexión sobre o lugar da especie humana nun Universo que naqueles anos 60, nos principios da carreira espacial, xa se revelara como inmensamente enorme. As vellas preguntas "quen somos, de onde vimos, cara onde vamos": nada orixinal. Mais tampouco se trata diso; no fondo, nunca se tratou diso na arte, mais iso é outro tema.
Como moitas boas novelas, ten varias lecturas. Da máis filosófica xa falamos; se non tes tanta gaña de romper a cabeza, quizais te chame a atención a capacidade visionaria do(s) autor(es): por poñer un só exemplo, os ordenadores fan algunas cousas que en 1968 podían parecer incribles, pero que hoxe son realidade, como o envío de datos a distancia (ou sexa, internet), e tamén a xestión de complexas actividades mecánicas. O certo é que Arthur C. Clarke estaba en contacto directo coa NASA, que lle facilitaba información sobre as liñas de investigación en marcha: el engadiu unha fértil imaxinación: por iso describe con tanto detalle os problemas cotiáns que tería vivir sen gravedade, por exemplo. É certo que noutros eidos do avance tecnolóxico aínda non chegamos ó que se describe na novela... pero iso é mellor que o descubras ti mesmo. Só pensa que a conquista do espacio non seguiu nestes 40 anos o ritmo tan acelerado co que principiou.

E, se antes ou despois da novela (que temos na nosa Biblioteca, por suposto), te decides pola película, dúas recomendacións: paciencia (ó mellor o seu ritmo é demorado de máis para ti) e relax para poder disfrutar dun espectáculo visual impropio dunha época na que o cine era máis artesanal que agora; a pesar diso, creo que ningún film destes últimos anos realizado con apoio dixital mellora o resultado deste fito indiscutible da historia do cine.







LER + MIRAR + OÍR = APRENDER E SER
ALFONSO BLANCO

20/11/08

Aliae Ibericae Linguae (II)

Hoxe, por fin, tivo lugar a primeira das Lecturas en Vivo na nosa Biblioteca. Como xa fora anunciado, tres profesores leron tres textos breves en portugués, eusquera e catalán: logo de ser presentados por Emiliano Morenza, Alfonso González recitou dous poemas de Fernando Pessoa ("Nevoeiro" e "Liberdade"), Alfonso Blanco leu un fragmento do conto "Finis coronat opus", do libro de relatos Obabakoak, de Bernardo Atxaga; e Ramón Beltrán prestou a súa voz a un poema de Ramon Guillem ("Desig de estar mort"), ademais de recitar a canción L'estaca de Lluís Llach.
O Equipo de Biblioteca quere agradecer a alumnos e profesores a asistencia coa que nos arrouparon. Velaquí as fotografías testemuño do evento (cortesía de Pepe Sacau e Adelina Rodríguez). Logo de ver as fotos, non marchedes, que temos máis cousas que dicirvos.






Xa estamos aquí de novo. Reiteramos o noso agradecemento e lembrámosvos que, a partir de agora, é desexable que profesores, pero sobre todo alumnos, tomen a iniciativa de encher este espacio con actividades semellantes. Ler de viva voz un texto literario, de creación propia ou allea, fainos máis conscientes dese proceso polo que aprendemos unha morea das cousas que sabemos: a lectura.


VOSA É A PALABRA

VOSA É A VOZ

VOSA É ESTA BIBLIOTECA

19/11/08

Aliae Ibericae Linguae

l
Mañá xoves día 20, no 1º recreo (de 10,10 a 10,30), principian as LECTURAS EN VIVO na nosa Biblioteca.



O protagonismo será nesta ocasión para as linguas da Península Ibérica distintas das nosas: dúas linguas romances (portugués e catalán) e outra de orixe descoñecida (eusquera). Nun ambiente lumínico e sónico moi essspecccial leranse textos, entre outros, de Fernando Pessoa, Bernardo Atxaga e Ramon Guillem.
Ó remate da actividade os asistentes recibirán un literario agasallo.

LEMBRADE QUE AS LINGUAS SON, ANTES QUE NADA, ORAIS.

VIDE ESCOITAR O SON DOUTRAS LINGUAS!

11/11/08

Voces ibéricas


Fabulosos, espléndidos, marabillosos agasallos


22/10/08

O Universo a través dun libro


Este libro pode resultar un xeito ameno de coñecer cómo é o espacio exterior. E unha vez que somos conscientes desa realidade, decatámonos de que somos infinitesimalmente pequenos. ¿Tamén insignificantes? Iso que o decida cada quen. Pensade unha cousa: se somos capaces de tirar pracer das pequenas cousas da nosa vida, algo de significativos seremos, ¿non é? Lucy e Stephen Hawking (si: o segundo é o famoso científico; a primeira é a súa filla) escribiron unha sinxela noveliña de intriga, pero pode resultar apta para dúas cousas: gustarse na súa doada lectura e aprender algo sobre o Universo. Quizais algún lector se convirta co paso do tempo (¿e do espacio tamén?) nun astrónomo ou nun novelista digno de lembranza, ou as dúas cousas; ou, se lle dá pola informática, pode que constrúa un ordenador tan fantástico como o Cosmos do libro.
En fin, que temos tres exemplares na nosa Biblioteca. ¿Alguén quere viaxar ás estrelas? Velaquí un anaquiño:

El cometa viajaba a través de los asteroides a toda velocidad. Una nueva roca impactó contra el cometa, justo delante de ellos, y empezaron a llover fragmentos de roca más pequeños sobre sus cascos y sus trajes espaciales. George oyó gritar a Annie a través del micrófono del casco hasta que los chillidos cesaron de repente. El sonido se había detenido como si hubieran apagado una radio


ALFONSO BLANCO

Lecturas en vivo na Biblioteca

En breve comezarán as lecturas en vivo
(nun ambiente moi esssspecialllll) na
nosa Biblioteca. De momento só vos
podemos avanzar que terán lugar na

derradeira semana de cada mes durante
os segundos recreos (12:10 a 12:30), e que
estarán abertas ó público en xeral.

¡ACUDIDE A ESCOITAR ÓS VOSOS COMPAÑEIROS!

LEGERE ET DELECTARE

Colaborade para encher o concentrado

15/10/08

Agasallos para os mellores nanocontos

8/10/08

- é +

7/10/08

Concentrado de Contos

26/5/08

Humor delirante



Eduardo Mendoza reúne en su narrativa una amplísima capacidad idiomática y una potente imaginación. Algunas de sus obras muestran un sentido del humor muy agudo, y Sin noticias de Gurb es una de ellas. El argumento se basa en la visita de dos extraterrestres (con capacidad de adoptar la apariencia humana que quieran) a nuestro planeta, lo que le permite al autor adoptar un punto de vista externo y describir el modo de vida de los humanos de un modo irónico: aspectos de la humanidad que, por ser nuestros, nos parecen muy naturales, cambian por completo al ser contemplados con ojos de seres que, como la imaginería popular sobre los alienígenas propone, son intelectualmente más avanzados. La Barcelona y la España de principios de los 90, y la condición humana en general, reciben unos dardos satíricos llenos de buen humor e vacíos de mala intención, explotando hasta más alllá del surrealismo las posibilidades del absurdo. Observad:





13.00 La posición erecta a que llevo sometido el cuerpo desde hace cinco horas empieza a resultarme fatigosa. Al entumecimiento muscular se une el esfuerzo continuo que debo hacer para inspirar y expirar el aire. Una vez que he olvidado hacerlo por más de cinco minutos, la cara se me ha puesto de color morado y los ojos me han salido disparados de las órbitas, debiendo ir a recogerlos nuevamente bajo las ruedas de los coches. A este paso, acabaré por llamar la atención [...]





14.00 He llegado al límite de mi resistencia física. Descanso apoyando ambas rodillas en el suelo y doblando la pierna izquierda hacia atrás y la pierna derecha hacia adelante. Al verme en esta postura, una señora me da una moneda de pesetas veinticinco, que ingiero de inmediato para no parecer descortés.





Vaya... todo muy normal.

ALFONSO BLANCO

Un poeta contemporáneo



Para calquera que se achegue á poesía galega do século XX queda claro que con Manuel Antonio a contemporaneidade chega á literatura do noso idioma. Plenamente integrado nas correntes de avangarda dos anos 20, a pesar da súa ceda morte (1900-1930), foi quen de producir unha poderosa síntese entre a súa experiencia vital como mariñeiro e a súa vocación poética. E iso que o tema podería prestarse a unha poética máis doada e previsible: mais Manuel Antonio levaba dentro de si, como os vellos mariños descubridores, a capacidade de abrir novos camiños. Vexamos, no seguinte exemplo, cómo expresa o poeta os seus sentementos ó navegar: entre outras cousas, a percepción de non estar en ningún lugar definido, en ningún tempo concreto, e só sentir o mar, e sentir que forma parte da inmensa e eterna irmandade dos que andaron polo mar antes ca el:





Troqueles reiterados


o reloxe o o Sol


alcuñaron moedas efímeras


que repetían todas


a mesma cara e a mesma cruz




A costa e o Mar


escamotearon unánimes dorsos


permutadores da mesma


lonxincua evasión




Temos un estrangoado diagrama


repasado por tódolos nobelos do horizonte


que viraron a proa e a Rosa dos Ventos




Na fasquía dos barcos anónimos


postos a flote pola madrugada


estraviados no roteiro do serán


persistiron sempre


a mesma foula e o mesmo ronsel




Ese intertroque de radiogramas


que reeditaron os faros e as estrelas


dounos a multiplicación monótona


das mesmas letras do mesmo morse




¿Foi a derradeira rafega de vento


quen nos desfollou de tódalas lembranzas?




O Mundo


que xa non sabe


máis que repetir unha volta consabida


rachou clandestinamente


as follas imprevistas dos almanaques




Cas nosas mans suicidas


espallaremos no carroussel dos ventos


os catro puntos cardinaes


Mentras o timoel


arrumbará proa a Ningures




Repetirémo-los cansos corazóns


cronometrando monotonías


Nas velas indecisas


follea o vento dun indelébel


álbum de leitmotivs




O minuteiro


(tic tac)


asumeu o compás das travesías


(De catro a catro, Travesía)




Quizais a literatura galega segue a agardar por quen, como Manuel Antonio (e por empregar u nha das súas palabras favoritas), deixe tras de si novos ronseis.
ALFONSO BLANCO